5 Best Panchtantra Punjabi Stories for kids | Amazing Bedtime stories for kids in Punjabi | ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਪੰਚਤੰਤਰ ਦੀਆ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਤੁਹਾਡਾ ਪੰਜਾਬੀ ਸਟੋਰੀ ਵਿੱਚ ਸਵਾਗਤ ਹੈ। ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ,ਪੰਚਤੰਤਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ,ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀਆਂ ,Stories for kids in Punjabi ,Punjabi Stories for kids , Bachian lai Panchatantra kahania punjabi vich ਪੜੋਂਗੇ।
ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਪੰਚਤੰਤਰ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਲੇਖਕ, ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਾ ਦੁਆਰਾ 1200 ਈਸਵੀ ਅਤੇ 300 ਈਸਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕੁਝ ਵਿਦਵਾਨ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਲਗਭਗ 3 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੰਚਤੰਤਰ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰਕ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀ ਬੁੱਧੀ ਲਈ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਕਹਾਣੀਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਬਿਆਨ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਜਾਨਵਰ ਅਤੇ ਪੰਛੀ ਅਕਸਰ ਕੇਂਦਰੀ ਪਾਤਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਹਲਕੇ-ਫੁਲਕੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਸਬਕ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਸ ਉਮਰ ਸਮੂਹ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਢੁਕਵੀਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰੰਗੀਨ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਅ ਦੇ ਸਿਖਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪੰਚਤੰਤਰ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।
1.ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ :ਬੇਫਕੂਫ਼ ਤੋਤਾ
ਇੱਕ ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰਾਤੋ ਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਵੇਖਦਾ ਅਤੇ ਸੁਣਤਾ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਬਾਨੂ ਨਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਨੌਕਰਾਨੀ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੌਕਰਾਨੀ ਨੇ ਇੱਕ ਕੀਮਤੀ ਥਾਲ ਚੁਰਾਈ। ਜਦੋਂ ਵਪਾਰੀ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਮਤੀ ਥਾਲੀ ਉੱਥੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਬਾਨੂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ”ਕੀ ਤੂੰ ਕੀਤੇ ਉਹ ਥਾਲੀ ਦੇਖੀ?” ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ”ਜੀ ਨਹੀਂ ਮਾਲਕ ਮੈਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ”।
ਪਰ ਤੋਤੇ ਨੇ ਬਾਨੂ ਨੂੰ ਥਾਲ ਚੋਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਤੋਤੇ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਦੱਸੀ। ਮਾਲਕ ਨੇ ਬਾਨੋ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਪਲੇਟ ਨਹੀਂ ਚੋਰੀ ਕੀਤੀ, ਇਹ ਤੋਤਾ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਸਾਬਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।”
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਬਾਨੋ ਨੇ ਪਿੰਜਰਾ ਦੇ ਉੱਤੇ ਢੋਲਕ ਵਜਾ ਕੇ ਤੋਤੇ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਦੁਆ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਬੱਦਲ ਗਰਜ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਉਸ ‘ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਮਾਰੇ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਬਿਜਲੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਜਦੋਂ ਵਪਾਰੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਤੋਤੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, “ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਤੋਤੇ, ਅੱਜ ਕੀ ਹੋਇਆ?” ਅੱਜ ਬੱਦਲ ਛਾਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਬਿਜਲੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਮੀਂਹ ਪਿਆ।
ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਿਆ। ਫਿਰ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਪਰ ਅੱਜ ਮੀਂਹ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਨੋ ਨੇ ਤੋਤੇ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਸੋਚੇ ਤੋਤੇ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ।
Moral of the Story :
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਬਕ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
2.ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ :ਮੈਂਡੱਕ ਅਤੇ ਇਕ ਨਾਉ
ਇੱਕ ਡੱਡੂ, ਇੱਕ ਚੂਚਾ, ਇੱਕ ਚੂਹਾ, ਇੱਕ ਕੀੜੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੋਨ ਖੰਭ ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਿਕਲਿਆ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਨਦੀ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਫਿਰ ਡੱਡੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਚਲੋ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਨਹਾ ਲਈਏ ਅਤੇ ਡੱਡੂ ਨੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਰ ਬਾਕੀ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੇਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ”।
ਡੱਡੂ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਤੈਰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲੱਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਮੁਰਗਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੱਤਾ ਲੈ ਆਇਆ। ਚੂਹਾ ਜਾ ਕੇ ਅਖਰੋਟ ਦਾ ਛਿਲਕਾ ਲੈ ਆਇਆ।
ਕੀੜੀ ਜਾ ਕੇ ਤੂੜੀ ਲੈ ਆਈ ਅਤੇ ਸੋਨ ਖੰਭ ਕਾਲਾ ਧਾਗਾ ਲੈ ਆਇਆ। ਸਾਰੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁੱਝ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਤੂੜੀ ਨੂੰ ਛਿਲਕੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਦੱਬ ਲਿਆ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਓਹਨਾ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਕਿਸ਼ਤੀ ਬਣਾਈ।
ਉਹ ਉਸ ਕਿਸ਼ਤੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਡੱਡੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਹੱਸਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਾਣੀ ‘ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਪਰ ਕਿਸ਼ਤੀ ਡੱਡੂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
Moral of the Story :
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਬਕ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਘੱਟ ਨਾ ਸਮਝੋ।
3.ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ :ਲਾਲਚੀ ਆਦਮੀ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਲਚੀ ਵਿਅਕਤੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਸੀ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਅਤੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਧੀ ਤੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਦੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਫਸਿਆ ਦੇਖਿਆ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਸ ਪਰੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸੋਚਿਆ ਅਤੇ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।
ਜੋ ਮੰਗਣਾ ਹੈ ਮੰਗੋ ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਭੀ ਵਿਅਕਤੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਕੇ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਓ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲਵਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਸੋਨਾ ਬਣ ਜਾਵੇ।
ਪਰੀ ਨੇ ਉਸ ਲਾਲਚੀ ਆਦਮੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਘਰ ਭੱਜਦਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਛੂਹਦਾ, ਉਹ ਸੋਨਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਹ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਧੀ ਵੀ ਸੋਨੇ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਤਬਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰ -ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮੂਰਖਤਾ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਬਾਕੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਪਰੀ ਮਿੱਲ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਵਰਦਾਨ ਜੋ ਉਸ ਲਈ ਸ਼ਰਾਪ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਜਿੰਦਾ ਕਰ ਸਕੇ।
Moral of the Story :
ਅਸੀਂ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਲਾਲਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਨੂੰ ਥੱਲੇ ਡਿਗਾ ਹੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
4.ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ :ਘੋੜਾ ਅਤੇ ਗਧਾ
ਇੱਕ ਧੋਬੀ ਕੋਲ ਇੱਕ ਘੋੜਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗਧਾ ਸੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਦੋਹਾਂ ਨਾਲ ਬਾਜ਼ਾਰ ਗਿਆ। ਸੂਰਜ ਤੇਜ਼ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਗਧੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਬੰਡਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਘੋੜੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ਖਾਲੀ ਸੀ।
ਪਿੱਠ ‘ਤੇ ਭਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਗਧਾ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਰ ਨਹੀਂ ਸਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਘੋੜੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਭਾਈ, ਮੇਰਾ ਭਾਰ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰੋਗੇ?” ਇਸ ‘ਤੇ ਘੋੜੇ ਨੇ ਤਾਅਨਾ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਅੱਛਾ, ਅਸੀਂ ਸਵਾਰੀ ਲਈ ਹੀ ਹਾਂ”।
ਗਧੇ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਤੁਰਨ ਲੱਗਾ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਤੁਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗਧਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਚੱਕਰ ਆਉਣ ਕਾਰਨ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਗਧੇ ਦੀ ਇਹ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਧੋਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ।
ਉਸ ਨੇ ਗਧੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਭਾਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਘੋੜੇ ‘ਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਘੋੜੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਧੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੰਡਲ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਣੇ ਪੈਂਦੇ।
Moral of the Story :
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਬਕ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
5.ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀ :ਲੋਭੀ ਕੁੱਤਾ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਇੱਕ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਹੱਡੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਟੁਕੜਾ ਮਿਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ। ਹੁਣ ਉਹ ਅਜਿਹੀ ਥਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਟੁਕੜੇ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬਹਿ ਕੇ ਖਾ ਸਕੇ। ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਇੱਕ ਛੱਪੜ ਦੇ ਕੰਢੇ ਆ ਗਿਆ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮੂਰਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਮੂਰਖ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਛੱਪੜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੁੱਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਹੱਡੀ ਹੈ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕੁੱਤਾ ਲਾਲਚੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਭਜਾ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵੀ ਖੋਹ ਲਵਾਂਗਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਛੱਪੜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮੂਰਤ ‘ਤੇ ਭੌਂਕਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਹੱਡੀ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਛੱਪੜ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਗਿਆ। ਉਸ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਾਲਚੀ ਸੁਭਾਅ ਕਾਰਨ ਆਪਣੀ ਹੀ ਹੱਡੀ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।
Moral of the Story :
ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਲਾਲਚ ਬੁਰਾਈ ਹੈ।
ਉੱਮੇਡੀ ਹੈ ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ ਗਈਆਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪੰਚਤੰਤਰ ਦੀਆ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ,ਇਸ ਨੂੰ ਸ਼ੇਅਰ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰੋ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖ, ਪੰਜਾਬੀ ਪੱਤਰ ,ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ,ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਆਕਰਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲਿਓ, ਧਨਵਾਦ।
