ਕੰਜੂਸ ਵਪਾਰੀ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਚਿੱਤਰਕਾਰ – ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ (Akbar Birbal Story)

ਪੰਜਾਬੀ ਸਟੋਰੀ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ, ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਅਕਬਰ ਤੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀਆਂ (Akbar Birbal Story) ਪੜੋਂਗੇ। ਅਕਬਰ ਤੇ ਬੀਰਬਲ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਅਤੇ ਸੁਣਦੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਇਹ ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਡੇ ਸਾਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਘਰ ਕਰ ਚੁਕੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ(Stories in Punjabi for Reading) ਅਤੇ Moral Stories in Punjabi ਵਾਸਤੇ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹਨ। ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀਆਂ (Akbar Birbal Stories in Punjabi) ਤੋਂ ਕੌਣ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਮੋਟੀਵੇਸ਼ਨ, ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੱਚਾਈ, ਜੀਵਨ ਜੀਣ ਦੇ ਢੰਗ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਿਆਂ ਹਨ। 

ਅਕਬਰ ਬੀਰਬਲ ਦੀ ਕਹਾਣੀ: ਕੰਜੂਸ ਵਪਾਰੀ ਗਰੀਬ ਚਿੱਤਰਕਾਰ

ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਹਰੀਨਾਥ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਹਰੀਨਾਥ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ। ਪੇਂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਨਿਪੁੰਨ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਸੂਬੇ ਭਰ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ। ਦੂਰ-ਦਰਾਜ ਦੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਸਵੀਰ ਬਣਵਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸੀ । ਹਰੀਨਾਥ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਲਗਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਜੀਵਿਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤੀ ਕਮਾਈ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਅਤੇ ਕਮਾਈ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਪੈਸਾ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਲਈ ਕੱਚਾ ਮਾਲ ਖਰੀਦਣ ਵਿੱਚ ਖਰਚ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਹਰੀਨਾਥ ਨੂੰ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ। ਹਰੀਨਾਥ ਇਸ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਲਈ ਚੰਗੇ ਪੈਸੇ ਦੇਵੇਗਾ। ਉਹ ਕੁਝ ਦਿਨ ਉੱਥੇ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਨਾਲ ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਵਪਾਰੀ ਕੰਜੂਸ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਸਵੀਰ ਬਣ ਗਈ ਤਾਂ ਹਰੀਨਾਥ ਇਸ ਨੂੰ ਵਪਾਰੀ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ।

ਕੰਜੂਸ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਿਆ, “ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਮੈਂ ਇਸਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਹਰੀਨਾਥ ਨੂੰ ਸੌ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਦੇਣੇ ਪੈਣਗੇ।” ਤਾਂ ਵਪਾਰੀ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀਆਂ ਲੱਭਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸਫੈਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁੱਢਾ ਜਿਹਾ ਦਿਸਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ।”

ਹਰੀਨਾਥ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਵਪਾਰੀ ਉਸਨੂੰ ਪੇਂਟਿੰਗ ਲਈ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀਆਂ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰੀਨਾਥ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰੇ ਮਾਲਕ! ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੋ, ਮੈਂ ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਚਿੱਟੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕ ਲਿਆ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣੀ ਤਸਵੀਰ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿਚ ਗਲਤੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, ”ਇਸ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਇਕ ਅੱਖ ਦੂਜੀ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਗੰਦੀ ਤਸਵੀਰ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗਾ।”

ਹਰੀਨਾਥ ਨੇ ਫਿਰ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਤਸਵੀਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਲੇ ਗਏ। ਹਰ ਵਾਰੀ ਹਰੀਨਾਥ ਤਸਵੀਰ ਲੈ ਕੇ ਵਪਾਰੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ, ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਗਲਤੀਆਂ ਦਿਖਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਹਰੀਨਾਥ ਵਪਾਰੀ ਤੋਂ ਅੱਕ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬੀਰਬਲ ਕੋਲ ਮਦਦ ਮੰਗਣ ਗਿਆ।

ਬੀਰਬਲ ਨੇ ਹਰੀਨਾਥ ਨੂੰ ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਬੀਰਬਲ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਵਪਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਬੀਰਬਲ ਨੇ ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਆਦਮੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਜਿਉਂਦੀ ਤਸਵੀਰ ਬਣਾਈ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਈ ।”

ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮਾਲਿਕ ! ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ।”

ਬੀਰਬਲ ਨੇ ਹਰੀਨਾਥ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਠੀਕ ਹੈ ਹਰੀਨਾਥ! ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਆਦਮੀ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਤਸਵੀਰ ਬਣਾਓ . ਫਿਰ ਬੀਰਬਲ ਵਪਾਰੀ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕੱਲ੍ਹ ਆਪਣੀ ਤਸਵੀਰ ਲੈ ਕੇ ਆਓ। ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਦੇਣੇ ਪੈਣਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹਰੀਨਾਥ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਬਣਾਉਣ ਵੇਲੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਚਿੱਤਰ ਬਣਾਵੇਗਾ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਮੈਨੂੰ ਗਲਤੀਆਂ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਏਗੀ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਵਪਾਰੀ ਆਇਆ ਤਾਂ ਬੀਰਬਲ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਿਆ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤਸਵੀਰ ਸੀ. ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਵਪਾਰੀ ਨੇ ਕੱਪੜਾ ਉਤਾਰਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਇਹ ਕੋਈ ਤਸਵੀਰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਸੀ। ਬੀਰਬਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ।”

ਵਪਾਰੀ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਬੀਰਬਲ ਤੋਂ ਹਾਰ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪੇਂਟਿੰਗ ਲਈ ਸੌ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਦੇਣੇ ਸਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਲਈ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਦਿੱਤੇ।